Het geeft een negatief en gruwelijk beeld van de maatschappij. Maar het verhaal pakt je vast, omdat je je ergens toch herkent in de fascinatie voor andermans ellende. Hoe meer ellende, des te meer entertainment. We zijn geobsedeerd door reality-tv en tegelijkertijd leven we in een wereld waarin mensen door overheden worden onderdrukt en uitgehongerd. De film is een uitvergroting van die twee gegevens, maar ik denk dat mensen toch elementen in zichzelf herkennen.
Heb je vanwege die gruwelijke inhoud getwijfeld over de rol?
Professioneel en inhoudelijk gezien heb ik geen moment getwijfeld om voor deze film te gaan. Maar toen ik daadwerkelijk de rol kreeg aangeboden, heb ik toch drie dagen moeten nadenken. Je maakt nou eenmaal niet elke dag een beslissing die van invloed is op de rest van je leven. Wat er ook gebeurt, het zal nooit meer zijn zoals het was. Ik moest er zeker van zijn dat ik er helemaal klaar voor was, dat ik het aankon.
Wie heeft je geholpen om de beslissing te nemen?
Eerlijk gezegd was het gewoon mijn moeder die me over de streep trok. Ik vertelde haar hoe gehecht ik was aan mijn leven, dat ik niet wist of ik klaar was voor verandering, voor zoveel meer aandacht. En zij zei me: "Je bent gewoon hypocriet. Toen je nog kleine films deed heb je altijd gezegd dat je je rollen uitkiest op basis van het script en de regisseur, niet vanwege de grootte van de productie. Nu vind je zowel het script als de regisseur geweldig en twijfel je op basis van de grootte!" Daar had ze me even.
Fysiek gezien, de hitte. Mijn personage is constant aan het rennen in een jas en leren laarzen, ze wandelt nooit. Het was hartje zomer, de luchtvochtigheid in North Carolina is enorm hoog, en ik droeg de hele dag een warm kostuum. Dat was het lastigste van de opnames. Gelukkig hadden we met de cast een te gekke tijd. Het was ook een hele opluchting dat we elkaar zo lagen, want we moeten nog veel jaren met elkaar werken.
Ben je bang voor het 'Twilight-effect', met schreeuwende mensen voor je hotel?
Fans, paparazzi, al die dingen... Als je besluit om acteur te worden en films te gaan maken, kun je niet plotseling denken: "Ik haat paparazzi! Waarom doe ik dit?" Wie zo denkt, is een idioot. Als je beroemd bent, willen mensen foto's van je maken en je handtekening hebben. Dat hoort nou eenmaal bij het werk, dat besef ik goed. Wel ben ik bang dat de alledaagse dingen in mijn persoonlijke leven gaan veranderen. Hopelijk blijven mijn familie en mijn vrienden me met beide benen op de grond houden. Ik ga privé alleen om met mensen die me echt kennen en me niet anders dan anderen behandelen. Daar ben ik tevreden mee. Ik kijk niet verlangend naar de levensstijl in Hollywood met de gedachte: "Ja! Ik wil mijn eigen chihuahua!"
Zie jij jezelf in de toekomst wel als een grote filmster?
Ik weet niet of dat gaat gebeuren. Dat is geen bescheidenheid, ik heb gewoon een belachelijk lage eigendunk. (lacht)
Waar komt die lage eigendunk vandaan?
Dat is gewoon iets wat alle vrouwen hebben. "Als ik tien kilo afval, dan ben ik gelukkig. Als ik het juiste kapsel heb, dan ben ik mooi". Er is altijd wel iets dat je aan jezelf wil veranderen om perfect te zijn. Ook ben ik snel bang dat mensen me raar vinden, gewoon de normale onzekerheden.
Waarom zouden ze je raar vinden?
Omdat ik wel eens dingen zeg die ik zelf wel leuk vind, maar die dan compleet verkeerd blijken te vallen. Ik neem al snel aan dat iedereen op dezelfde golflengte zit. Dan flap ik er iets uit wat misschien wel aan de gewaagde kant is, maar "dat denken we toch allemaal, toch?" En dan blijk ik eigenlijk de enige te zijn die dat denkt...
Bron: Film 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt om een reactie te geven!